Araluen

Królestwo Araluenu - państwo na wyspie, graniczące z Celtią i Pictą. Aktualnie rządzi w nim król Duncan i stąd pochodzą główni bohaterowie "Zwiadowców" - Will, Horace, Gilan, Crowley i inni.

Władza i lenna[]

Araluen podzielony jest na 50 lenn. Jego stolicą jest lenno Araluen, gdzie rezyduje król i siedzibę ma Korpus Zwiadowców.

Lenna w Araluenie różnią się rangą. Na przykład Redmont to duże lenno z baronem Araldem na czele, który jest jednym z doradców króla Duncana. Za to małe lenno Seacliff leżące na wysepce jest znacząco inne. Każde lenno ma też swoje stołeczne zamki o takiej samej nazwie; Szkoły Rycerskie, Dyplomacji, Skrybów, Ujeżdżania; przewodzące im urzędy; wojowników, zwiadowcę i kuchmistrza. większość lenn prawdopodobnie jest podzielona na okręgi (wspomniane w "Zaginionych Historiach").

Baronowie są właścicielami lenn, dostają je od króla w zamian za przysięgę wierności. Do obowiązków baronów należy dbanie o sprawy lenna, np.: utrzymywanie odpowiedniej ilości wojska.

Korpus Zwiadowców jest organizacją do zadań specjalnych, która podlega bezpośrednio królowi Araluenu. Zwiadowcy wykonują misje specjalne, są też oczami i uszami królestwa. Do ich obowiązków, prócz zwalczania przestępczości i innych misji, należy monitorowanie lenn i baronów.

Władzę nad królestwem sprawuje król, obecnie jest to król Duncan. Początkowo władza królewska była bardzo silna i prawie niczym nie ograniczona, jednak za panowania króla Oswalda - ojca Duncana -, wpływy króla znacznie osłabły na korzyść Rady Baronów. Korona jest dziedziczna, z ojca na pierwszego potomka niezależnie od płci.

Baronowie aralueńscy mają dużą swobodę we swych lennach, są sędziami i panami, pobierają podatki i administrują lenna. Przywileje baronów są dosyć duże, nawet ograniczające władzę króla. Co do wymiaru sprawiedliwości istnieje pewna nieścisłość, wydaje się, że najwyższym sędzią jest król, ma on prawo osądzać wszystkich swych poddanych, jednak z drugiej strony nie może postawić przed sądem baronów, i jeśli chce ich osądzać musi przedyskutować sprawę z grupą możnowładców, zwaną Radą Baronów.

Królowie Araluenu[]

Araluenem rządzi dynastia wywodząca się od króla Herberta. W państwie nie ma zasady, oznajmiających iż rządy może objąć jedynie mężczyzna, więc po śmierci Duncana rządy najprawdopodobniej przejmie Cassandra, a następnie jej córka, Madelyn.

Herbert
Nieznany (nie wiadomo ilu monarchów mogło być w tym czasie, ale najprawdopodobniej jeden)
Oswald
Duncan

Hierarchia w Araluenie[]

król lub królowa
zwiadowcy
książęta i księżniczki
baronowie
mistrzowie sztuk
czeladnicy
ludność wiejska

Kultura i nauka[]

Aralueńskie społeczeństwo jest typowym społeczeństwem feudalnym, jednak to nie oznacza że kultura i nauka królestwa poszła w niepamięć. Wiedza i nauka jest domeną Szkoły Skrybów, to skrybowie zajmują się księgami, prowadzą rachunki, spisy podatków, najogólniej administrują całe królestwo. To właśnie oni zajmują się nauką. Ważną role pełnią również wszechstronnie wykształceni ludzie ze Szkoły Dyplomacji, których zadaniem jest utrzymywanie stosunków dyplomatycznych z innymi królestwami.

Armia i wojsko[]

Wojsko królestwa Araluenu składa się z armii należących do baronów (armii feudalnej), którzy mają obowiązek utrzymywać pewną liczbę żołnierzy. Typowymi oddziałami są pikinierzy, łucznicy, tarczownicy, oraz ciężkozbrojna konnica.

W każdym lennie istnieją tak zwane Szkoły Rycerskie, które mają za zadanie szkolić przyszłych rycerzy. Na czele szkół stoją Mistrzowie Szkół Rycerskich.

Elitarnymi oddziałami są zwiadowcy, agenci i zaufani ludzie króla, a także stratedzy i dowódcy.

Historia[]

Araluen powstał ok. 500 roku wspólnej ery (około 150 lat przed początkiem serii), kiedy król Herbert podzielił państwo na lenna, utworzył Korpus Zwiadowców, oraz zapoczątkował linię królów Aralueńskich, dając tym samym początek królestwu.

Ojcem króla Duncana był Oswald. Był on żywiołowym i sprawiedliwym władcą, ale jako starzec stał się zbyt słaby aby rządzić. Zgodził się na powołanie Rady Baronów, w której najważniejszą osobistością został baron Morgarath. Morgarath czuł zagrożenie dla swojej władzy ze strony księcia Duncana, więc podkopał jego opinię u ojca. Baron sprawił, że książę w oczach starego władcy stał się zbyt impulsywny i niedoświadczony. Oswald wysłał syna do odległego lenna na północno-wschodnim skraju Araluenu. W tym czasie, Korpus Zwiadowców stał się właściwie klubem towarzyskim dla młodej szlachty i tylko około tuzina zwiadowców była poprawnie wyszkolonych. Crowley, jako jeden z nielicznych, wszczął bunt razem z Hibernijczykiem Haltem i pomogli księciu Duncanowi zasiąść na tronie.

Pierwsza wojna z Morgarathem i początek rządów króla Duncana[]

Po śmierci króla Oswalda, na tronie w Zameku Araluen zasiadł jego syn 23 letni Duncan. W tym samym czasie przewodniczący dawnej Rady Baronów, władca Gorlanu, Morgarath, postanowił zbuntować się przeciwko królowi oraz samemu przejąć tron. W tym celu pozyskał dziwne istoty - wargalów, które miały walczyć za niego. Morgarath zaczekał do momentu zbiorów, ponieważ baronowie musieli wypuścić niektórych żołnierzy aby pomogli swoim rodzinom i zaatakował mniejsze miasta i wsie, które pozostały praktycznie bez ochrony. Wtedy Morgarath zaatakował pomniejszone wojska baronów, które z zaskoczenia zostały rozbite.

Początkowo Morgarath zdobył przewagę i szybko posuwał się w głąb Araluenu, opanowując południowo-wschodnią ćwiartkę królestwa, miażdżąc każdy opór. Młody król Duncan nie miał doświadczenia w takich starciach i wydawało się że przegra, jednak lojalność jego ludzi okazała się większa, co pozwoliło mu zwyciężyć. Grupa młodych baronów, na czele z naczelnym dowódcą armii królewskiej zmarłego króla, lordem Northoltem, utworzyła lojalną konfederację na której Duncan oparł swoją siłę.

Obie armie, królewska i Morgaratha spotkały się w decydującym starciu w bitwie na Wrzosowiskach Hackham, nad rzeką Slipsunder. Początkowo bitwa była bardzo wyrównana, jednak dzięki zwiadowcy Haltowi, który znalazł ukryty bród na rzece, bitwa została wygrana, ponieważ Halt przeprowadził ciężką kawalerię przez bród, a ona rozbiła armię Morgaratha. Baron zrozumiał wtedy, że przegrał to starcie, dlatego razem z niedobitkami swojej armii uciekł w Góry Deszczu i Nocy. To sprawiło że król Duncan nie mógł ruszyć buntownika, gdyż jedna droga w góry prowadziła przez Wąwóz Trzech Kroków, który był obstawiony, dlatego król zdecydował się na wypuszczenie armii do domów i zakończenie wojny, rozprawę z baronem odłożył na później.

15 letnie rządy króla Duncana[]

Po tym kiedy wojna dobiegła końca, 20-letni król mógł rozpocząć spokojne rządy. Pomimo względnego spokoju nie zapomniał on o Morgarathcie. Postanowił poszukać sojuszników do walki z baronem, dlatego zawarł sojusz z sąsiednią Celtią.

15 lat rządów króla Duncana to okres dobrobytu i potęgi królestwa. Młody władca był bardzo silny, miał żelazną wolę i poparcie, dzięki czemu mógł zapanować nad wszystkim. A dzięki szambelanowi Anthonowi ze Spaax, ( który był odpowiedzialny za sprawy gospodarcze ) królowi udało się doprowadzić królestwo do dobrobytu.

Druga wojna z Morgarathem[]

Na samym początku Halt i jego czeladnik Will, zdobyli plany Morgaratha co do drugiej wojny. Nie wiedzieli jednak, że padli ofiarą podstępu i, że plany, które mówiły o tym iż Wargalowie, wraz ze Skandianami mają zaatakować ich od strony mokradeł, są fałszywe. Na kilka miesięcy przed tym wydarzeniem, Morgarath wysłał część swoich wojsk do Celtii, gdzie w różnych miejscach porwali około 50 górników. Mieli oni kopać tunel, oraz budować most koło rozpadliny, by Wargolowie i Skandianie mogli zaatakować królewską armię z zaskoczenia. Zaraz po zdobyciu nieprawdziwych planów, Zwiadowcy wysłali Gilana, Willa i Horace'a do Celtii, by ostrzec króla Swyddneda, że Morgarath szykuje się do uderzenia. W miejscu miast, wiosek oraz kopanli zastali opuszczone przez ludzi miejsca. Od dziewczyny, która znalazła ich podróżujących po Celtii, twierdzącej, że nazywa się Evanlyn, dowiedzieli się, że Morgarath znów wysłał swych Wargalów. Tym razem nie działał potajemnie. To był istny atak. Zabijali wszystkich oprocz górników, którzy mieli wspomóc powstawanie tunelu. Gdy Gilan, wyruszył przodem, by jak najszybciej dotrzeć do armii króla i ją ostrzec, Will oraz pozostała dwójka podążali za nim w sporej odległości. Odkryli Wargalów, którzy prowadzili gdzieś celtyckich górników. Udali się za nimi i odkryli, prawie już ukończony most. Will postanowił go spalić, lecz ten sukces przypłacił tym, że wraz z Evanlyn został porwany przez Skandian. Zanim jednak to się stało, odkrył, że druga armia złożona ze skandyjskich wojowników ma zajść królewskie wojska od tyłu. Gdy dwaj bohaterzy zostali złapani, Horace czym prędzej wyruszył do obozowiska Aralueńskiej armii, by powiedzieć Królowi Duncanowi o odkryciach Willa. Spotkał po drodze odział zbrojnych z Gilanem na czele, który polecil żołnierzom, by dopilnowali, by żaden kolejny, nawet linowy most nie został znów przerzucony przez rozpadlinę. Zwiadowcy, Halt i Gilan udali się z częścią wojsk królewskich, by powstrzymać Skandian mających natrzeć na tyłu armii króla. W tym czasie Morgarath oraz Duncan, wysłali ku swoim armiom małe oddziały, by wysondować obronę przeciwnika oraz jej słabości. Po kilku godzinach z lasu, na tyłach arami króla pojawili się Skandianie. Okazało się że to wojska królewskie, które tylko przebrały się za pokonanych najemników, by skusić Morgaratha do ostatecznego ataku. Aralueńczycy udali, że ogarnia ich panika, i że walczą ze Skandianami. Buntownik posłał swych Wargalów do ataku. Na umówiony chwilę wcześniej trzykrotny dźwięk rogu, królewską armia rozstąpiła się na pół. Morgarath wprowadził w ten wyłom swą armię. Nagle zza wzgórza wyjechała konnica i wbiła się w Wargalów. Po chwila pojawiła się także po bokach nieprzyjacielskiej armii. Ciężka konnica - potęga Aralueńskiej armii, której bali się nawet Wargalowie. Skandyjski atak jakby rozpłynął się w powietrzu, jego armia została zdziesiątkowana, stracił nad nią kontrolę. W głębi duszy Morgarath wiedział kto odpowiada za jego porażkę. Najbardziej znienawidzony przez niego człowiek. Człowiek, który zawsze znajdował sposób, by zniszczyć jego plan: Halt. Wywiesił więc białą flagę, zaproponował Duncanowi proste rozwiązanie: jeśli Morgarath wygra w pojedynku, puszczą go wolno, zaś jeśli zginie, straci kontrolę nad Wargalami, którzy nie będą już walczyć. Wszyscy spodziewali się, że wyzwie króla. Wszyscy oprócz Halta. I tak też się stało: Morgarath wyzwał ponurego zwiadowcę na pojedynek. Duncan zabronił mu walczyć. By sprowokować znienawidzonego człowieka, Morgarath zaczął mówić o tym, że mają pewnego czeladnika zwiadowcy, że zamierzał go potorturować, a później zabić. Chodziło tu o Willa. Przyjaciel młodego ucznia: Horace, wprost gotował się z gniewu. Rzucił w twarz czarnego lorda skórzaną rękawice (symbol wyzwania na pojedynek) i zawołał: "Morgarath! Wyzywam Cię na pojedynek!". Po nierównej walce, gdy Horace został tylko że sztyletem i kawałkiem złamanego miecza, stalo się cos niespodziewanego: gdy Morgarath gotował się do śmiertelnego ciosu, chłopak uniósł pęknięty miecz, i podtrzymał go sztyletem (była to sztuczka, której nauczył go Gilan, podczas wyprawy do Celtii). Dwa niepozorne ostrza zatrzymały cios potężnego, dwuręcznego miecza. Wtedy Horace dźgnął sztyletem Morgaratha. Nóż wbił się prosto w serce, uśmiercając buntownika na miejscu. Wargalowie przestali walczyć, znowu stali się starożytną rasą, nie noszącą zbroi, czy broni, rasą która nie obcuje z ludźmi. Bitwa o losy Araluenu została zakończona. Morgarath zginął.

Znane lenna[]

Znane zamki[]

Znane miejscowości[]

Amarle
Crewse
Lendsy
Kirkton-Lea
Mallowdale
Ruczaj Hallera
Rook
Selsey
Spaax
Tumbledown Creek
Wensley
Woolsey

Znane rzeki[]

Znane krainy geograficzne[]

Ciekawostki[]

Pomysł na nazwę "Araluen" mógł wziąć się z australijskiej miejscowości Araluen.
Araluen jest oparty na średniowiecznej Anglii. Wszystkie pochodzące stąd nazwy i imiona mają typowo angielskie brzmienie. W średniowieczu, Anglia była bardzo silnym i nowoczesnym państwem. Jako jedna z nielicznych wykształciła formację wyszkolonych łuczników, na których kilkakrotnie opierały się siły inwazyjne angielskich monarchów. Innymi krajami, które posiadały takie formacje były np. Walia, Egipt, Persja i Imperium Mongolskie.