Król Duncan [czyt. danken] - król Araluenu, syn króla Oswalda i królowej Deborah. Mąż Rosalind Serenne i ojciec księżniczki Cassandry. Teść Horace'go Altmana. Dziadek księżniczki Maddie.
Wygląd i Charakter[]
Król opisywany jest jako wysoki blondyn o zielonych oczach. W trzecim tomie pojawia się jednak sformułowanie „niebieskie oczy Duncana” , które możemy raczej zaliczyć do wpadek autora (chyba, że to błąd tłumacza?)
Jest również muskularny.
Duncan jest królem sprawiedliwym i silnym, o silnej woli i charakterze. Jest także utalentowanym władcą, politykiem i wojownikiem. Dobry i opiekuńczy ojciec Cassandry. Duncan jako monarcha nie znosi sprzeciwu, jest porywczy i szybko wyciąga wnioski. Często osądza jakiś pomysł za szybko i jeśli uzna go za zły, nie chce go nawet przedyskutować, jednak w głębi ducha jest człowiekiem rozsądnym, kiedy ktoś przedstawia mu rozsądne argumenty, przystaje na czyjś pomysł. Jak sam mówi, utrzymuje zwiadowców aby ci sprowadzali go na ziemię.
Duncan bardzo ufa i polega na zwiadowcach, często zdarza się że to oni przekonują króla do jakiejś decyzji.
Historia[]
Wczesne Lata[]
Duncan urodził się jako syn króla Oswalda. Gdy był jeszcze młody, król pod wpływem Rady wysłał go do odległego lenna. Królewska Rada wmówiła Oswaldowi, że książę nie jest zdolny do objęcia rządów. W rzeczywistości jej członkowie obawiali się, by Duncan nie odebrał im władzy. We Wczesnych Latach zostaje uwięziony przez Morgaratha na Zamku Dzika Rzeka, w tym czasie zbuntowany baron wypuszcza oszusta, Tillera, udającego księcia, który grasuje przy północnej granicy i pali wsie i osady, zagrażając traktatowi z Pictą. W końcu zostaje uwolniony przez Halta i Crowleya. Na turnieju w Gorlanie wdaje się w pojedynek z Morgarathem gdy ten próbował złamać zasady i zabić Aralda. W pojedynku prawie pokonał Morgaratha, ale ten wezwał Radę Baronów, by zaprzeczyć oskarżeniom wystawionym mu przez Duncana.
Początek rządów i Pierwsza Wojna z Morgarathem[]
15 lat przed wydarzeniami opisanymi w Ruinach Gorlanu, zmarł ojciec Duncana król Oswald, przez co 20 letni Duncan odziedziczył po nim tron, w tym samym czasie Morgarath, baron Gorlan wypowiedział mu posłuszeństwo, przy pomocy istot zwanymi wargalami zamierzał obalić młodego króla i przejąć tron dla siebie. Rozpętała się wojna, którą wojska Araluenu wygrały w znacznej mierze dzięki zawiadowcy Haltowi i lordowi Northoltowi. Pierwszy przeprowadził oddział ciężkiej kawalerii przez nikomu nieznany bród, co przyczyniło się do zwycięstwa, a drugi utworzył lojalistyczną konfederację, która dodawała odwagi Duncanowi. Nie był to jednak koniec kłopotów młodego monarchy.
Zbuntowany baron zdołał zbiec i ukryć się w niedostępnych i trudnych do przebycia Górach Deszczu i Nocy, i stał się zmorą królestwa, młody król nie mógł zaatakować gór, zdecydował się więc na pozostawienie swojego wroga w spokoju i rozpuszczeniu armii oraz obserwacji Gór Deszczu i Nocy.
Po zakończeniu pierwszej wojny z Morgarathem, rozpoczął się 15 letni okres spokojnych rządów króla Duncana. Król był silnym i dobrym władcą, a dzięki lordowi Anthonemu ze Spaax, który pełnił funkcje szambelana i kanclerza królestwa, królestwo opływało w dobrobycie, a spokoju w państwie pilnował Korpus Zwiadowców.
Mimo, że Morgarath został pokonany, to jednak wciąż nie przestawał być zagrożeniem. Duncan dążył do pozbycia się zbuntowanego barona, do którego napływali opryszkowie i banici z królestwa. Dlatego zawarł sojusz z sąsiednim królestwem Celtii, skierowany przeciwko Morgarathowi.
Duncan miał tylko jedno dziecko - córkę Cassandrę.
Ruiny Gorlanu[]
Po 15 latach, 35 letni Duncan znów musiał stawić czoło zbuntowanemu baronowi. Po 15 latach groza Morgarahta zbladła i osłabła też straż nad Wąwozem Trzech Kroków, a także rozluźnił się sojusz z Celtią. Korzystając z tego, Morgarath, po odbudowie sił i opracowaniu nowego planu, postanowił obalić króla Duncana. Pierwszy jego krokiem były wysłanie starożytnych i przerażających istot, zwanych kalkarami, do zabicia dawnych przeciwników i wrogów. Kalkary zabiły dowódcę wojsk królewskich, lorda Northolta, oraz próbowały zabić zwiadowcę Halta, jednak to one zostały zabite, jedna przez barona Aralda i sir Rodneya, a druga przez ucznia Halta, Willa.
Po tych wydarzeniach król Duncan rozpoczął drugą wojnę z Morgarathem, armia królestwa mobilizowała się do nowej wojny, a na nowego dowódcę armii król wybrał sir Davida, Mistrza Szkoły Rycerskiej i Sztuk Walki z lenna Caraway.
Płonący Most[]
Nowe problemy z Morgarathem sprawiły, że Duncan doszedł do przekonania, że należy za wszelką cenę pozbyć się uciążliwego buntownika. Dlatego opracował nowy plan. W jego mniemaniu miał on wywabić Morgaratha z Gór i wtedy go zabić. Do tego jednak zamierzał uzyskać wszelkie możliwe siły, dlatego chciał, aby król Swyddned z Celtii dotrzymał dawnego sojuszu. Wysłał więc z poselstwem jednego z najlepszych zwiadowców, Gilana (jednocześnie syna sir Davida), oraz ucznia Halta, Willa, i kadeta szkoły rycerskiej Horace'go Altmana, aby ci przypomnieli o sojuszu.
W tym czasie Duncan razem z wojskami ruszył ku przełęczy Trzech Kroków. Niedługo potem do króla dotarł wymęczony Gilan z wieściami z Celtii. Ostrzegł króla o planie Morgaratha, który zakładał otoczenie króla z trzech stron, podczas gdy jego wojska gniłyby pod wąwozem, wargalowie zaatakowaliby od strony Celtii, w której już prowadzili walki, a od strony morza ze wschodu mieli nadejść skandiańscy najemnicy. Król musiał przez to zmienić plany i zabezpieczyć flanki. Przeżył prawdziwy szok, kiedy dowiedział się od zwiadowcy, że zabito jego córkę, gdy ta odwiedzała przyjaciółkę, księżniczkę Madelydd (przynajmniej tak sądził, dopóki Gilan nie wyprowadził go z błędu). Co gorsza nie mógł liczyć już na Celtów, gdyż ci wycofali się na Półwysep i zabarykadowali.
Sprawa z wielkim mostem, który był budowany przez wargalów, rozwiązał się sam, kiedy to Will podpalił most, jednak dostał się do niewoli razem z córką króla. Do króla dotarł tylko Horace, który o wszystkim go powiadomił. Duncanowi było to bardzo na rękę, dlatego rozdzielił swoje wojska, część siły łuczników oddał pod dowództwo Halta i Gilana, aby ci poprowadzili je przeciwko Skandianom. Sam ruszył na przeciw armii wargalów, która wymaszerowała z przełęczy.
W tym samym czasie, kiedy trwała wyrównana bitwa na Równinie Uthal, Halt i jego ludzie toczyli bitwę w Cierniowym Lesie, ze Skandianami. Dzięki absolutnemu zaskoczeniu rozgromili wroga. Halt, żeby zyskać przewagę nad wrogiem, rozkazał swoim ludziom przebrać się za Skandian, i przypuścić udawany atak na wojska Araluenu. Morgarath dał się na to nabrać. Na manewr wroga uderzył lukę pomiędzy prawym a lewym skrzydłem. Było to fatalne posunięcie, gdyż cała armia została rozbita przez zmasowany atak konnicy.
Wtedy z białą flagą i propozycją negocjacji wystąpił Morgarath. Duncan postanowił wysłuchać słów zdrajcy. Baron jednak drwił sobie z wszystkich oznajmiając, że ma ucznia Halta, Willa, w niewoli. Wyzwał starszego zwiadowcę na pojedynek. Jego plan popsuł młody adept Horace Altman, który wyzwał go również na pojedynek. W czasie pojedynku Horace zabił Morgaratha, co spowodowało, że armia wargalów rozpadła się. Piętnastoletnia zmora króla została zażegnana.
Ziemia Skuta Lodem[]
Duncan miał dużo spraw na głowie, co uniemożliwiło mu próbę ratowania córki. Przede wszystkim, należało odszukać Foldara, zbiegłego poplecznika Morgaratha. Kiedy doszła go wieść o dokonaniu przez Halta obrazie majestatu, nie mógł w to uwierzyć. Z ciężkim sercem skazał zwiadowcę na roczną banicję. Wykazał się przy tym niezwykłą sprawiedliwością, bowiem mając do wyboru dwie kary, śmierć lub wygnanie. Zdołał wydać taki wyrok, aby ukarać zwiadowcę i jednocześnie okazać swoją łaskawość.
Bitwa o Skandię[]
Niezwykle cieszył się z powrotu córki do domu, a także szybko zaprzyjaźnił się z Erakiem, nowym oberjarlem Skandii. Razem z nim zawarł traktat o nieagresji pomiędzy Skandią a Araluenem. Od tej pory Skandianie nie mogli przypuszczać wielkich inwazji na Araluen. Traktat nie obejmował samodzielnych wypadów Skandian, którzy z własnej inicjatywy mogli napadać królestwo. Po za tym Duncan zobowiązał się do utworzenia w Skandii specjalnego korpusu łuczników na wypadek powrotu Temudżeinów i który miał wyszkolić Skandian w posługiwaniu się łukiem, z kolei Erak założył niewielką bazę wilków morskich w Araluenie i obiecał wystawić jeden okręt na specjalne usługi dla króla.
Jeden z punktów traktatu uniewinnia Halta i zwalnia go z pozostałych 3 tygodni banicji. Duncan chce również wynagrodzić zwiadowcę, jednak on odmawia. Mianował również Horace'a Rycerzem Dębowego Liścia i przyjął go do Królewskiej Gwardii Araluenu, jako zaprzysiężoną tarczę swojej córki. Pod jej wpływem stara się również namówić Willa do wstąpienia na służbę, jednak ten odmawia. Duncan pochwala jego wybór.
Okup za Eraka[]
Król Duncan organizuje lekcje szermierki dla swojej córki. Nie podoba mu się jednak to, że jego córka wciąż ćwiczy strzelanie z procy i straszy strażników po nocach. Urządza sobie z nią poważną rozmowę, po której zgadza się, aby ćwiczyła nadal podchody i strzelanie z procy. Pozwala również na to, aby pomagała mu w rządzeniu.
Duncan bierze udział w ślubie Halta i lady Pauline w Redmont razem ze swą córką Cassandrą. W czasie ślubu pełnił rolę "Patrona Wydarzeń", czyli nadawał dostojnictwa weselu. W międzyczasie do Redmont przybywa Skandianin Sevengal, który przynosi wieści z Arydii. Okazuje się, że oberjarl Erak został wzięty do niewoli. Jego ludzi puszczono wolno. Zgodnie z jego poleceniami jego ludzie zamiast udać się do Skandii, udali się do Araluenu, z prośbą o pomoc i okup.
Duncan postanawia pomóc Erakowi, i zgadza się zapłacić okup w wysokości 80 tysięcy rojali, jednak nie jest w stanie wysłać pieniędzy drogą morską, dlatego zamierza skorzystać z pomocy Rady Sylezjańskiej. Jednak do pokwitowania takiej umowy jest potrzebny członek rodziny królewskiej. Duncan chciał udać się osobiście z okupem, jednak nie mógł tego zrobić, gdyż był mediatorem pomiędzy czterema królami z Hiberni. Jego córka zaproponowała, że zrobi to za niego. Choć początkowo temu przeciwny, w końcu, za argumentami innych, zgadza się wysłać swoją córkę do Arydii, jednak z pełną obstawą. Razem z księżniczką rusza 30 zaprzysiężonych Skandian, Halt, jako jej doradca, oraz jego uczeń Will, Rycerz Dębowego Liścia Horace Altman, jako tarcza księżniczki, i dla pewności jeszcze jeden zwiadowca, Gilan.
Cesarz Nihon - Ja[]
Król Duncan wysyła Horace'go do odległego państwa, Nihon-Ja, aby ten nauczył się nowych technik walki, a wraz z nim zostaje wysłany jeden z najlepszych skrybów w królestwie George Carter. Jednak z powodu opóźnień w powrocie Horace'go, a potem wysłaniu wiadomości przez Cartera, że w cesarstwie wybuchł bunt przeciwko cesarzowi, a Horace przyłączył się wojsk cesarza, córka króla Cassandra decyduje się na podróż do Nihon-Ja. Król wyraża na to zgodę.
W tym czasie Araluen jest jedną z największych potęg na świecie, dzięki sojuszowi ze Skandią, na mocy którego flota Skandian patroluje wybrzeża i atakuje piratów.
Ślub Cassandry[]
Król Duncan był obecny na ślubie swojej córki Cassandry z Horace'm, który oświadczył się księżniczce, kiedy wracali z Nihon-Ja. Król był obecny na ślubie gdzie zasiadał na podwyższeniu.
W czasie ślubu miał się odbyć zamach na Cassandrę zorganizowany przez Iqbala Makalego, nowego aszejka Tualegów i brata Yusala Makalego, którego Cassandra zraniła i doprowadziła do obłędu w czasie misji w Arydii. Duncan otrzymuje pomoc od wakira Selethena w walce z Iqbalem.
W serii Drużyna[]
Duncana bardzo zaniepokoił zamach i zaczął się również obawiać, że nastąpi on ponownie. W międzyczasie w królestwie Clonmelu na Hibernii wybucha powstanie przeciwko rządom króla Seana O'Carricka, Duncan postanawia wspomóc młodego króla, do Hibernii wyrusza oddział specjalny: wuj Seana Halt, najlepszy zwiadowca Will Treaty, i zięć króla Duncana, Horace. Z tego powodu misję związaną z Iqbalem zdecydował się powierzyć zwiadowcy Gilanowi, a ten aby dostać się do Arydii oczekiwał przybycia skandyjskich najemników.
Królewski Zwiadowca[]
15 lat przez rozpoczęciem 12 tomu, Duncan doczekał się wnuczki Madelyn
Trzy lata przed rozpoczęciem akcji 57 letni król Duncan złamał nogę na polowaniu. Wdała się w nią infekcja, która przykuła władcę do łoża. Z tego powodu władzę nad królestwem przejęła, jako regentka, jego córka Cassandra. Król na trzy lata był przykuty do łoża, gdzie choroba stopniowo pozbawiała go sił.
Po rozpoczęciu akcji książki król Duncan nadal był przykuty do łoża. Na zamku odwiedził go Halt razem z żoną, lady Pauline. Sześćdziesięcioletni król jest już pewny swojego losu, więc prosi Halta o pomoc. Chce, aby po jego śmierci Halt wspomógł Cassandrę w rządach.
Z powodu choroby bardzo możliwe, że król Duncan umrze. W takim wypadku po jego śmierci tron obejmie jego córka Cassandra razem z mężem.
Relacje[]
Z córką, księżniczką Cassandrą[]
Duncan bardzo kocha i dba o swą swoją córkę Cassandre. Cass jest jego jedynym dzieckiem i spadkobierczynią. Duncan zawsze dbał o jej los, zawsze starał się zapewnić jej bezpieczeństwo. Kiedy ta zaczęła dorastać, Duncan musiał zacząć traktować córkę jak dziedziczkę swojej korony, którą zresztą była. Niechętnie pozwolił w 7 tomie, aby ta ruszyła na misję dyplomatyczną do Arydii. Pozwalał jej także, aby ta uczyła się walki bronią i pomagała mu w zarządzaniu królestwem, aby mogła się uczyć.
Ogólnie Duncan pozwolił na swej córce na absolutną niezależność, dzięki czemu Cassandra zyskała wielką wiedzę na temat władzy i nauczyła się odpowiedzialności.
Z Haltem O'Carrickiem[]
Halt często kłóci się z królem, gdy uważa, że ten źle zabiera się do rozwiązania problemu. Jest szanowanym przez Duncana doradcą, a poza tym dobrym przyjacielem władcy. Duncan bierze pod uwagę jego opinie na różne tematy. Zazwyczaj musi się również z nimi zgodzić.
Ze zwiadowcami[]
---
Ciekawostki[]
- Imię Duncan (spolszczane jako Dunkan) nie jest imieniem typowym dla Anglii, a dla Szkocji. Wywodzi się ono z języka starożytnych Celtów i oznacza brązowowłosego. Nosiło go dwóch szkockich królów, jeden z nich został uwieczniony w dramacie Szekspira Makbet.